Kolejny raz nasza Kancelaria została zaproszona do programu telewizji Polsat News, nagranie miało miejsce 6 października i dotyczyło kwestii zakupu nieruchomości i niebezpieczeństw z tym związanych, a w szczególności kwestii obciążenia nieruchomości ograniczonymi prawami rzeczowymi i obligacyjnymi. Nasz ekspert Adwokat Kamil Keller na łamach programu „Interwencja Extra” przybliżał telewidzom zagadnienie skuteczności umowy najmu względem nabywcy nieruchomości oraz uprawnień właścicieli nieruchomości w sytuacji rozwiązania takiej umowy.
Miesiąc: październik 2008
„Energetyczny Przełom” – Konferencja Ekspertów Sektora OZE
Kancelaria jest honorowym patronem Konferencji Ekspertów pt. „Energetyczny Przełom”.
Wydarzenie odbędzie się dnia 30.10.2008 r. w siedzibie Business Center Club przy Placu Żelaznej Bramy 10 w Warszawie. Będzie to największe spotkanie samorządowców realizujących programy UE, przedstawicieli organizacji działających na rzecz rozwoju OZE (odnawialnych źródeł energii), polityków, inwestorów oraz niezależnych ekspertów. Honorowy patronat nad przedsięwzięciem objął Urząd Regulacji Energetyki oraz Business Centre Club. Generalny patronat medialny sprawuje TVN/CNBC Biznes. Celem Konferencji jest m.in. przybliżenie zagadnień dotyczących realizacji inwestycji w sektorze OZE, kwestii dotyczących rozwiązania barier w zakresie prawa energetycznego oraz budowlanego, a przede wszystkim wypracowanie jednolitego stanowiska w przedmiocie zmian legislacyjnych niezbędnych dla usprawnienia procesów inwestycyjnych związanych z OZE. Stanowisko to zostanie przekazane przez uczestników spotkania Andrzejowi Czerwińskiemu, Przewodniczącemu Sejmowej Podkomisji ds. Energetyki.
Korzystanie z cudzych utworów naukowych przy opracowaniu materiałów szkoleniowych
Tłumaczenie, przeróbka, adaptacja cudzych prac naukowych w celu przygotowania materiałów szkoleniowych w firmie jest opracowaniem cudzych utworów i podlega ochronie prawno-autorskiej.
Wiele osób prowadzących firmy wychodzi z założenia, że jeżeli dana praca naukowa została opublikowana to może być ona dowolnie wykorzystywana, gdyż staje się dobrem publicznym. Ogólnie dostępny dorobek naukowy (prace naukowe oraz określone koncepcje naukowe) można jednak wykorzystywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej tylko pod pewnymi warunkami.
Praca naukowa to utwór
Praca naukowa, w postaci określonych teorii, modeli, koncepcji naukowych, podlega ochronie stanowiąc przedmiot prawa autorskiego (utwór). Zgodnie z definicją zawartą w prawie autorskim, jego przedmiotem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. O tym, że pracę naukową można traktować jako utwór przesądza również art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim, który wśród utworów, będących przedmiotem prawa autorskiego wymienia tytułem przykładu m.in. utwory naukowe. Ochroną objęty może być jednak wyłącznie sposób wyrażenia. Nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne. To przykładowe wyliczenie wskazuje, że mogą pojawiać się dość istotne wątpliwości w określeniu zakresu chronionego i niechronionego tego rodzaju utworów. Sam fakt opublikowania (rozpowszechnienia) określonego dzieła naukowego oraz powszechność występowania w literaturze naukowej i popularyzatorskiej określonych koncepcji naukowych nie decyduje o wejściu tego dorobku do domeny publicznej i dowolnego z nich korzystania w działalności gospodarczej.
Kiedy korzysta z ochrony
Decydujące w tym zakresie będzie przesądzenie o twórczym charakterze określonych elementów dzieła naukowego i naukowej koncepcji. Trzeba wiec ustalić w jakim zakresie mamy do czynienia jedynie z nie podlegającymi ochronie ideami, a od jakiego momentu można mówić o sposobie wyrażenia, podlegającym prawom wyłącznym. Precyzyjne rozgraniczenie tych dwóch sfer jest niezwykle skomplikowane pod względem prawnym. Aby konkretny wytwór działalności człowieka mógł być uznany za przedmiot prawa autorskiego konieczne jest spełnienie przez niego określonych przesłanek, zdefiniowanych w przepisach prawa, a doprecyzowanych w doktrynie prawniczej. Tym samym też, aby określony element szeroko rozumianej pracy naukowej mógł zostać objęty ochroną prawno-autorską, musi spełniać, pomimo swojej często praktycznej funkcji, przesłanki oryginalności oraz indywidualności.
Opracowanie dla potrzeb firmy
Inną kwestią jest opracowanie, a następnie wykorzystywanie w działalności gospodarczej rożnego rodzaju utworów na bazie tekstów naukowych ( np. materiałów szkoleniowych). Są to tzw. utwory zależne w rozumieniu art. 2 ust. ustawy o prawie autorskim. Opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego. Uznaje się tym samym, iż samo stworzenie opracowania nie wymaga zgody autora (autorów) dzieła pierwotnego, Co więcej, na rzecz twórcy opracowania powstaje w sposób pierwotny, tj. z chwilą stworzenia opracowania, prawo autorskie do takiego opracowania. Nie przysługują mu z kolei jakiekolwiek prawa w odniesieniu do dzieła pierwotnego. Jednakże, rozporządzanie i korzystanie z opracowania zależy od zezwolenia twórcy utworu pierwotnego, chyba że autorskie prawa majątkowe do utworu pierwotnego wygasły. Wykorzystując niektóre elementy, które mogą wydawać się nie chronionymi prawem, narażamy się na duże ryzyko naruszenia w tym zakresie praw wyłącznych osób trzecich.
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.)
dr Bogdan Fischer radca prawny i partner w Kancelarii prawnej Chałas i Wspólnicy
INFO Zakres ochrony prawno-autorskiej
Nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego:
1. akty normatywne lub ich urzędowe projekty,
2. urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole,
3. opublikowane opisy patentowe lub ochronne,
4. proste informacje prasowe.
Liczba
5 lat – po takim czasie twórca utworu pierwotnego może cofnąć zezwolenie na wykorzystanie jego dzieła w opracowaniu, gdy nie zostało ono rozpowszechnione
Roszczenia pracownika w razie wadliwego wypowiedzenia umowy o pracę lub bezprawnego rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia
Zostałem zwolniony z pracy miesiąc po powrocie z urlopu zdrowotnego (przebywałem na zwolnieniu L4 przez 1 miesiąc). Pracodawca zwolnił mnie za wypowiedzeniem z uwagi na moją absencję w pracy – w sumie w bieżącym roku na zwolnieniu lekarskim przebywałem 2 mies.
Zasadniczo pracodawca może wypowiedzieć pracownikowi umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony w przypadku powtarzających się usprawiedliwionych nieobecności w pracy. Jednak wypowiedzenie umowy o pracę z powodu absencji chorobowej może być uznane za działanie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i z tego względu nieuzasadnione. Sąd Najwyższy w wyroku z 21 stycznia 2003 r., podniósł, że jakkolwiek długotrwałe nieobecności pracownika spowodowane chorobą mogą uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracę, to jednak takie wypowiedzenie może być uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, w sytuacji, gdy dotyczy długoletniego pracownika nienagannie wykonującego dotąd swoje obowiązki pracownicze (I PK 96/02). Zatem dopiero analiza całokształtu okoliczności związanych z przebiegiem zatrudnienia czytelnika pozwoli na zdeterminowanie czy wypowiedzenie umowy o pracę było wadliwe i czy pracodawca poniesie konsekwencje wadliwego wypowiedzenia w postaci uwzględnienia roszczeń pracownika przez sąd pracy. W świetle ostatnio projektowanych nowelizacji kodeksu pracy szczególnego znaczenia nabiera prawo wyboru odpowiedniego roszczenia przez pracownika. Senacka Komisja Ustawodawcza przygotowała projekt nowelizacji kodeksu pracy (druk nr 207), który wprowadzi zmiany w zakresie uprawnień pracownika w razie nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie. Obecnie odszkodowanie przysługuje niezależnie od zakresu szkody doznanej przez pracownika i wyczerpuje wszystkie uprawnienia pracownika, nawet, jeżeli rzeczywista szkoda była wyższa. Z drugiej strony należy dodać, że odszkodowanie nie ulega zmniejszeniu, jeżeli rzeczywista szkoda była niższa. Po wejściu w życie nowelizacji, pracownikowi przysługuje na zasadach ogólnych roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez nieuzasadnione lub niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę (art. 51 (1) projektu kodeksu pracy). Dopuszczono możliwość swobodnego wyboru roszczenia odszkodowawczego w celu uzyskania pełnego naprawienia szkody wyrządzonej bezprawnym rozwiązaniem stosunku pracy. Konieczność zmian w tym zakresie wynikła z obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 listopada 2007 r. Zgodnie z tym orzeczeniem, niezgodne z art. 64 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji w części wyrażającej zasadę sprawiedliwości społecznej są przepisy art. 58 k.p. w związku z art. 300 k.p., o treści nadanej przez utrwalone orzecznictwo sądów, a które uniemożliwiają pracownikom wnoszenie roszczeń odszkodowawczych, innych niż w art. 58 k.p. obejmujących naprawienie pełnej szkody, jakie pracownicy ponieśli z tytułu bezprawnego zwolnienia. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego ma charakter interpretacyjny, dlatego biorąc pod uwagę, że pracownik jest stroną słabszą, zasługującą na mocniejszą ochronę, a także uwzględniając pewność i przejrzystość prawa, stosowna nowelizacja jest potrzebna. Szczególnie, że znajomość uprawnień przez pracowników, którzy musieliby sięgać do uzasadnienia wyroku, byłaby iluzoryczna, zaś po nowelizacji bezsporna będzie możliwość wnoszenia roszczeń na zasadach ogólnych na podstawie kodeksu pracy.
|
Uprawnienia pracownika przed nowelizacją |
Uprawnienia pracownika po nowelizacji |
|
nieuzasadnione lub niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę |
|
|
|
| Odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. | Niezależnie od dotychczasowych roszczeń pracownikowi przysługuje na zasadach ogólnych roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez nieuzasadnione lub niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę (art. 51 (1) projektu kodeksu pracy). |
|
Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie |
|
|
|
| Odszkodowanie, w sytuacji, gdy pracownik wybierze to roszczenie albo zostanie ono orzeczone przez sąd pracy jako roszczenie alternatywne zgodnie z art. 58 k.p. przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Jeżeli rozwiązano umowę o pracę zawartą na czas określony albo na czas wykonywania określonej pracy, odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, jednak nie wyższe niż wynagrodzenie za okres 3 miesięcy. | Umożliwia się pracownikowi dochodzenie roszczenia, pozostającego w związku przyczynowym z bezprawnym rozwiązaniem stosunku pracy. Pracownik jest uprawniony do żądania wyższych niż wynagrodzenie za okres 3 miesięcy odszkodowań i uzyskania pełnego naprawienia szkody (odpowiednio stosuje się art. 51 (1) projektu kodeksu pracy). |
Alicja Mól, Adwokat, CHWP
Zadośćuczynienie dla najbliższych zmarłego
Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego, w razie śmierci bliskiej osoby spowodowanej zawinionym działaniem człowieka (w wyniku tzw. czynu niedozwolonego) sąd może między innymi przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego stosowne odszkodowanie, jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej. Sąd może także przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Wskazana regulacja obowiązuje już od ponad trzech miesięcy. Bardzo ważne jest, aby pamiętać o nowowprowadzonej instytucji, bowiem najbliżsi członkowie rodziny zmarłego poszkodowanego w wyniku zdarzeń zaistniałych od dnia 3 sierpnia 2008 r. mogą skutecznie dochodzić również wskazanego zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. W obecnym stanie prawnym pośrednio poszkodowani są, zatem uprawnieni dochodzić zwrotu poniesionych kosztów leczenia i pogrzebu (art. 446 § 1 kodeksu cywilnego), renty alimentacyjnej (art. 446 § 2 k.c.), Odszkodowania w postaci jednorazowej wypłaty za pogorszenie sytuacji materialnej (art. 446 § 3 k.c.) oraz zadośćuczynienia w postaci jednorazowej wypłaty z tytułu śmierci osoby bliskiej (art. 446 § 4 k.c.). Zgodnie z założeniami ustawodawcy, zmiany wprowadzające możliwość zasądzenia na rzecz najbliższych członków rodziny zmarłego zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę dotyczą osób fizycznych, którym przyznaje się prawo do żądania takiego zadośćuczynienia oraz podmiotów, wobec których takie żądanie może być skierowane, a więc potencjalnie wszystkich podmiotów zobowiązanych do naprawienia szkody na podstawie art. 446 k.c. Podkreślić należy, iż zadośćuczynienie jest roszczeniem dodatkowym obok odszkodowania. Odszkodowanie jest roszczeniem o charakterze majątkowym wypłacanym w postaci jednorazowego odszkodowania. Wykazanie pogorszenia się sytuacji materialnej najbliższych członków rodziny zmarłego warunkuje jego zasądzenie. Zwykle jest to kwota, która ma zaspokoić poniesione przez poszkodowanych wymierne szkody, szacowana w relacji do istniejących warunków społeczno-gospodarczych. Sądy bardzo wnikliwie oceniają całokształt okoliczności, dla właściwej oceny stopnia pogorszenia sytuacji życiowej. Zadośćuczynienie z tytułu śmierci osoby bliskiej jest z kolei roszczeniem o charakterze niemajątkowym. Jego zadaniem jest próba wyrównania doznanej krzywdy, zatem cierpienia psychicznego, wywołanego utratą bliskiej osoby. Uwidacznia się tutaj niełatwa rola sądów, które będą musiały w każdym indywidualnym przypadku podjąć próbę oszacowania wysokości zadośćuczynienia. Powołany przepis kodeksu cywilnego posługuje się pojęciem najbliższych członków rodziny zmarłego, jako uprawnionych do otrzymania stosownego zadośćuczynienia. Przepisy nie wymieniają, o jakich członków rodziny chodzi. Nie powinno być jednak wątpliwości, o kogo chodzi. Pojęcie najbliższych członków rodziny funkcjonuje w obrocie prawnym i jest definiowane w orzecznictwie sądów. Pojęcie najbliższy członek rodziny należy rozumieć szeroko, a definiując pojęcie rodziny można użyć następujących kryteriów: pokrewieństwo, małżeństwo, przysposobienie, powinowactwo, rodzina zastępcza i pozostawanie we wspólnym gospodarstwie domowym. Pokrewieństwo nie musi stanowić wyłącznego kryterium zaliczenia najbliższych członków rodziny. Zatem najbliższym członkiem rodziny w zależności od sytuacji niekoniecznie musi być najbliższy krewny. Orzecznictwo wskazuje również, iż definiując pojęcie rodziny należy mieć na względzie faktyczny układ stosunków rodzinnych, a nie formalną kolejność pokrewieństwa (m.in. wyrok SN z dnia 18 listopada 1961 roku, sygn. akt II CR 325/61). Zatem krąg uprawnionych w konkretnym przypadku sąd ustali w zależności od istniejących wzajemnych relacji, wspólności osobistej i gospodarczej. Anna Krakowiak, Prawnik, Chwp
Upadłość konsumencka
Wszystko wskazuje na to, że tym razem prace mające na celu wprowadzenie do polskiego porządku prawnego nowej instytucji, jaką jest upadłość konsumencka, nie pójdą na marne. Za takim wnioskiem przemawia szerokie poparcie udzielone dla rządowego projektu ustawy nowelizującej Prawo upadłościowe i naprawcze m.in. przez Sąd Najwyższy i Polską Konfederację Pracodawców Prywatnych Lewiatan. Kto mógłby ogłosić upadłość?
W obowiązującym stanie prawnym z dobrodziejstw ogłoszenia upadłości skorzystać mogą jedynie niewypłacalni dłużnicy będący przedsiębiorcami. Po nowelizacji byłyby to również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, których niewypłacalność powstała wskutek wyjątkowych i niezależnych od nich okoliczności. Jak to się często podkreśla, ogłoszenie upadłości ma ułatwić wyjście z kłopotów, w których ktoś znalazł się bez swojej winy, dzięki czemu nie wypadnie on poza nawias społeczeństwa. W żadnym razie instytucja ta nie ma na celu służyć uniknięciu odpowiedzialności przez nierozważnych konsumentów czy oszustów. To czy istnieje możliwość ogłoszenia upadłości oceniane będzie za każdym razem przez sąd. Ponadto wniosek o ogłoszenie upadłości złożyć będzie można nie częściej niż raz na 10 lat. W jaki sposób będzie można ogłosić upadłość?
Wniosek o ogłoszenie upadłości zostanie oddalony, jeżeli niewypłacalność nie powstanie z przyczyn wyjątkowych i obiektywnych a w szczególności, gdy dłużnik zaciągnął zobowiązanie będąc niewypłacalnym albo do rozwiązania stosunku pracy dłużnika doszło z przyczyn leżących po stronie pracownika lub za jego zgodą. Po złożeniu wniosku konsument jest zobowiązany wskazać i wydać syndykowi cały swój majątek a sąd następnie sporządzi plan spłaty wierzycieli, wskazując m.in. zakres i okres spłaty zadłużenia. Nowelizacja przewiduje rozłożenie tego okresu w czasie maksymalnie na 5 lat, przy czym w szczególnie uzasadnionych przypadkach może on ulec przedłużeniu o 2 lata. Sytuacja upadłego konsumenta
Możliwość ogłoszenia upadłości jest przywilejem dla dłużnika, w związku z powyższym nałożone zostały na niego dodatkowe obowiązki a ewentualne nie zastosowanie się do nich spowoduje umorzenie całego postępowania. Do masy upadłości wchodzić będzie cały majątek upadłego, łącznie z nieruchomością, w której mieszka sam lub z rodziną. Projekt przewiduje jednak, że dłużnik powinien mieć zapewnione podstawowe warunki bytowe, dzięki czemu będzie mógł zająć się pracą i spłatą zadłużenia. Dlatego też z sumy uzyskanej ze sprzedaży lokalu lub domu, dłużnik otrzyma kwotę odpowiadającą przeciętnemu czynszowi najmu lokalu mieszkalnego za okres dwunastu miesięcy. W okresie wykonywania planu spłaty dłużnik nie będzie mógł dokonywać czynności prawnych przekraczających granicę zwykłego zarządu jak również dokonywać zakupów na raty lub z odroczoną płatnością. Ponadto przepisy przewidują obowiązek corocznego składania sądowi sprawozdania z wykonania planu spłaty. Sytuacja wierzycieli
Projektowany model upadłości konsumenckiej zakłada ochronę interesów nie tylko dłużnika, ale również jego wierzycieli. Dlatego jednym z podstawowych założeń jest, aby wierzyciele zostali zaspokojeni w jak największym stopniu. Co prawda postępowanie upadłościowe spowoduje rozłożenie spłaty w czasie ale zwiększa tym samym prawdopodobieństwo, że w ogóle ona nastąpi. Sąd może również ustalić warunki spłaty niezależnie od wniosku upadłego, tak aby były one bardziej korzystne dla wierzycieli. Prostota i koszty
Na zakończenie należy podkreślić, że kluczem do sukcesu jest, aby ogłoszenie upadłości konsumenckiej było nieskomplikowane i tanie. Trudno, bowiem oczekiwać, że ludzie ktoś będzie korzystać z instytucji, której nie rozumie lub, na którą go po prostu nie stać. Tym samym, pozytywnie należy, zatem ocenić zaproponowanie tylko jednego trybu postępowania, obniżenie opłaty za złożenie wniosku o upadłość oraz umożliwienie przeprowadzenia całego procesu samodzielnie przez upadłego.
Sprzedaż na stronie internetowej a używanie słowno-graficznych oraz słownych znaków towarowych
Poniższy artykuł ma wskazać na zasadnicze konsekwencje prawne, jakie wiążą się z użyciem słowno-graficznych oraz słownych znaków towarowych, przez podmioty zajmujące się sprzedażą części zamiennych, nie posiadając upoważnienia podmiotu uprawnionego.
Zagadnienie używania znaków towarowych oceniane powinno być w oparciu o ustawę z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U.2003.119.1117) – dalej pwp oraz ustawę z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. 2003.153.1503) – dalej uznk.
Bez zgody uprawnionego (zgodnie z art. 153 ust. 1 pwp podmiot, który uzyskał prawo wyłącznego używania w obrocie w sposób zarobkowy i zawodowy znaków towarowych) albo w przypadkach wskazanych bezpośrednio w pwp, inne podmioty nie mogą używać znaków towarowych. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą wykorzystując na stronie internetowej w sposób nieuprawniony znaków towarowych, których używa w sposób widoczny dla każdego odwiedzającego, a w szczególności dla klientów nabywających części zamienne do produktów markowych producentów ( np. samochodów, sprzętu AGD ) korzysta z renomy tych znaków towarowych. Nie tylko uzyskuje korzyści majątkowe, ale również wprowadza w błąd potencjalnych klientów uprawnionego, co do pochodzenia towarów. Ustawa pwp, według art. 156 ust. 1 pkt. 3 nie pozwala na zakazywanie uprawnionemu używania jego znaków towarowych w obrocie przez osoby trzecie, o ile używanie to konieczne jest w celu wskazania przeznaczenia towaru, zwłaszcza, gdy chodzi o oferowane części zamienne, akcesoria lub usługi. Jednocześnie w art. 156 ust. 2 PWP zastrzeżone zostało, że takie używanie dozwolone tylko wówczas, gdy odpowiada ono usprawiedliwionym potrzebom używającego i nabywców towarów i jednocześnie jest zgodne z uczciwymi praktykami w produkcji, handlu lub usługach. W związku z powyższym usprawiedliwione jest używanie znaków towarowych, gdy przemawia za tym cel informacyjny takiego użycia a więc np. w miejscu gdzie wymieniane jest przeznaczenie danego modelu części zamiennych. Problem pojawia się jednak, jeżeli użycie tych znaków nie służy do oznaczenia części zamiennych, ale używane jest dla oznaczenia całej strony sprzedającego (najczęściej na górze strony internetowej). Wówczas takie użycie, które ma na celu przyciągnięcie uwagi klientów należy uznać za bezprawne, ponieważ pozwala ww. podmiotowi uzyskiwać korzyści majątkowe z posługiwania się ww. znakami towarowymi, jak również tym samym wprowadza w błąd klientów, jakoby części zamienne sprzedawane przez podmiot posiadały np. gwarancję jakości znaków towarowych podmiotów uprawnionych. Tak w rzeczywistości nie jest a uprawniony do znaków towarowych oraz podmiot prowadzący działalność w zakresie sprzedaży części zamiennych nie są najczęściej powiązane jakimikolwiek stosunkami gospodarczymi. Poza tym często w takich sytuacjach używane są w różnych „wariantach” słowne znaki towarowe w domenie internetowej. Jest to również kolejny przejaw nieuprawnionego używania znaków w obrocie i rodzi te same skutki, w postaci uzyskiwania nienależnych korzyści finansowych oraz wprowadzania w błąd klientów.
Używanie słowno-graficznych oraz słownych znaków towarowych na stronie internetowej oraz w samej domenie internetowej stanowi podstawę do uznania takiego działanie za czyn nieuczciwej konkurencji określony w art. 10 uznk, jako wprowadzenie w błąd, co do tożsamości przedsiębiorstwa oraz co do pochodzenia towarów, a także, co do jakości towarów, części zamiennych, które sygnowane są ww. znakami. Możliwe roszczenia wobec podmiotu dokonującego naruszeń:
1. żądanie zaprzestania używania słowno-graficznych oraz słownych znaków towarowych, zarówno w domenie internetowej, jak i na samej stronie internetowej, a także w działalności gospodarczej prowadzonej przez podmiot wykorzystujący znaki w zakresie nie używania oznaczenia jedynie w celu poinformowania, iż produkt nadaje się jako część zamienna do produktu konkretnej marki;
2. żądanie umieszczenia stosownej informacji przy produktach (częściach zamiennych), iż podmiot nie jest związany stosunkami gospodarczymi z uprawnionym do znaku towarowego producentem
3. żądanie wyrejestrowania oraz zaprzestania korzystania z domeny internetowej zawierającego słowne znaki towarowe 4. żądanie zaprzestania wprowadzania w błąd co do tożsamości oraz pochodzenia towarów od uprawnionego do znaku towarowego producenta
Wyróżnienie za działalność pro publico bono
Redakcja GP uhonorowała Kancelarię wyróżnieniem w kategorii Pro Publico Bono. Uroczyste rozdanie nagród odbyło się dnia w Restauracji Villa Foksal w Warszawie, w dniu 17 września.
Kancelaria od wielu lat wspiera finansowo akcję Pajacyk, a także rozwój Stowarzyszenia Wioski Dziecięce SOS. Pracownicy Kancelarii włączyli się także w projekt Pomoc pracodawców absolwentom w ich starcie zawodowym oraz realizację programu praktyk zawodowych w ramach projektu Przekazuj wiedzę z doświadczeniem. Ponadto nasza Kancelaria wspiera Fundację Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości poprzez służenie pomocą młodym przedsiębiorcom zrzeszonym w stowarzyszeniu oferując jego członkom bezpłatną pomoc prawną i konsultacje prawne.