Zawieszenie działalności czy likwidacja rosyjskiej spółki-córki

Liczba zarejestrowanych w Rosji podmiotów z kapitałem zagranicznym w 2015 r. wyniosła 11 328 i jest wyższa aniżeli podmiotów zlikwidowanych – 7 160 – wynika z danych opublikowanych przez rosyjską Służbę Federalną Statystyki Państwowej (Rosstat). Była jednocześnie mniejsza aniżeli ten sam wskaźnik w roku 2014 r. – 8885. Z kolei wskaźnik podmiotów z kapitałem zagranicznym zlikwidowanych w 2015 roku jest niższy aniżeli wskaźnik z 2014 r. Demografia zatem podmiotów z zagranicznym kapitałem nie odzwierciedla na razie ogólnych wyników makroekonomicznych w 2015 roku, które pokazują faktyczny stan gospodarki – PKB – (3,7%), handel detaliczny (-9,3%), FCI (-4,5%), realne średnie wynagrodzenie (-9%), import (-38,2%), eksport (-32%), inflacja i bezrobocie (+15% i +10,7%).

Obecnie, biorąc pod uwagę przeciwdziałanie skutkom kryzysu, można w uproszczeniu podzielić rosyjskie podmioty z zagranicznym kapitałem na takie:
– wobec których w odpowiedzi na kryzys nie została jeszcze podjęta żadna decyzja składu właścicielskiego w zakresie dalszego prowadzenia działalności gospodarczej;
– wobec których została podjęta decyzja w przedmiocie kontynuacji działalności przy ewentualnym zastosowaniu środków antykryzysowych (cięcie kosztów, redukcja obrotu, optymalizacja podatkowa etc.);
– wobec których postępowanie likwidacyjne jeszcze trwa;
– udziały/akcje w których zostały sprzedane innym podmiotom.

Wskaźniki statystyczne wskazują na pogarszający się stan gospodarki Rosji – mówi Alena Rzepka, szef Departamentu Wschodniego Kancelarii Chałas i Wspólnicy – Mimo że liczba spółek z kapitałem zagranicznym wzrosła w 2015 r, to, biorąc pod uwagę wyniki makroekonomiczne, spodziewać się można wzrostu wskaźnika likwidacji przedsiębiorstw z kapitałem zagranicznym w 2016 r. Spółki działające na terytorium Rosji powinny przygotować się do ewentualnego kryzysu i odpowiednich zmian w zakresie stanu prawno-majątkowego swoich jednostek w Rosji.

Jak postąpić jednak z punktu widzenia prawnego, jeśli nie mamy żadnego planu antykryzysowego i musimy podjąć decyzję o „zamknięciu” działalności. W Polsce odpowiednią metodą często jest zawieszenie działalności, nie koniecznie od razu likwidacja podmiotu. A w Rosji?

Zawieszenie działalności gospodarczej po rosyjsku

W prawie rosyjskim nie jest przewidziana instytucja zawieszenia działalności gospodarczej analogiczna do tej w Polsce. W praktyce przedsiębiorcy mogą zawiesić działalność, zaprzestając wykonywania jakiejkolwiek aktywności gospodarczej. Nie zwalnia to jednak ze składania sprawozdawczości do organów państwowych. Na przykład, deklaracje podatkowe, nawet jeśli będą zerowe, należy dostarczyć do urzędu. Czyli przy takim trybie „zawieszenia” nie uniknione są wydatki związane z prowadzeniem księgowości i posiadaniem adresu. Poza tym przy tej metodzie formalnie musimy mieć obsadzone przynajmniej stanowisko jednoosobowego zarządu. Przecież ktoś musi podpisywać te deklaracje i sprawozdania. Złożenie dokumentów niepodpisanych nie będzie traktowane jako wywiązanie się z obowiązku sprawozdawczego.

Za nie składanie sprawozdawczości do urzędu skarbowego spółce/osobie zarządzającej nią (w tym faktycznie zarządzającej – nie ma konieczności, aby pełniła funkcję w zarządzie) grozi odpowiedzialność administracyjnoprawna (rodzaj odpowiedzialności karnej za wykroczenia). Z drugiej strony, jeśli w okresie 12 miesięcy spółka nie prowadzi faktycznie działalności i nie składa sprawozdawczości może zostać wykreślona z rejestru handlowego z urzędu (z inicjatywy urzędu skarbowego). Przedsiębiorcy czasem wybierają taką drogę „likwidacji” spółki, pomimo iż wiąże się ze wspomnianą odpowiedzialnością. Głównie z uwagi na prostotę i nie rzadko mniejsze koszty w porównaniu, na przykład, z likwidacją dobrowolną.

Przy faktycznym zawieszeniu działalności przedsiębiorca rosyjski musi także pamiętać o odpowiednim uregulowaniu stosunków z pracownikami. Faktyczne zawieszenie nie jest bowiem przesłanką do rozwiązania stosunku pracy z pracownikami spółki. W praktyce pracodawcy rosyjscy stosują dwa rozwiązania w takich sytuacjach:

  • redukcja stanowisk pracy, której nie należy mylić z redukcją liczby pracowników. Ta ostatnia nie jest odpowiednim rozwiązaniem w odniesieniu do zawieszenia działalności gospodarczej z uwagi na to, iż zakłada pozostanie na etacie odpowiedniego procentu pracowników na poszczególnych stanowiskach. Ta pierwsza polega na likwidacji samych stanowisk pracy, co z kolei może być przesłanką do zwolnienia pracownika z inicjatywy pracodawcy. W tej sytuacji pracownik ma jednak prawo do wyprawy i do kompensacji pieniężnej w ciągu dwóch następnych miesięcy od zwolnienia, chyba że pracownik w tym okresie zostanie zatrudniony przez innego pracodawcę.
  • długoterminowe nieodpłatne urlopy. Rozwiązanie na pograniczu obejścia prawa. Powinny być stosowane z inicjatywy pracownika i na podstawie porozumienia stron w związku ze sprawami rodzinnymi pracownika lub innymi uzasadnionymi okolicznościami leżących po stronie pracownika, nie pracodawcy . Niemniej instytucja ta w praktyce jest wykorzystywana również w razie zawieszenia działalności: pracownik, który odczuwa pogorszenie się sytuacji materialnej pracodawcy, woli zawrzeć porozumienie w przedmiocie długoterminowego urlopu nieodpłatnego (które daje mu możliwość powrotu do pracy po zakończeniu kryzysu), aniżeli ostateczną utratę pracy w razie likwidacji pracodawcy.

Likwidacja spółki – kiedy podjąć decyzję o likwidacji spółki zależnej

W prawie rosyjskim przewidziane są trzy rodzaje likwidacji: dobrowolna, jako skutek upadłości likwidacyjnej i likwidacja z urzędu.

Przed podjęciem decyzji o likwidacji dobrowolnej należy zawsze zbadać, czy nie zaszły przesłanki do złożenia wniosku do sądu upadłościowego o ogłoszenie upadłości spółki. Niezgłoszenie niewypłacalności może skutkować pociągnięciem do odpowiedzialności za zobowiązania spółki nie tylko członków zarządu, lecz i wspólników. Podjęcie decyzji w przedmiocie złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości może nastąpić również i po rozpoczęciu procesu likwidacji dobrowolnej. Należy pamiętać jednak, że decyzję tę podejmuje już komisja likwidacyjna. Jeśli zatem w składzie tego organu nie będzie członków zarządu lub właścicieli a przesłanki zobowiązujące do zgłoszenia upadłości nastąpiły wcześniej, to złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości przez komisję likwidacyjną nie będzie przesłanką wyłączającą odpowiedzialność członków zarządu lub wspólników za zobowiązania spółki.

Nowe zasady rozliczeń faktur korygujących

nowe_zasady_rozliczen_faktur_korygujacych

Od 1 stycznia 2016 r. obowiązują nowe zasady rozliczania faktur korygujących. Jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, dokonuje się jej poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Zatem od tego roku ustawy podatkowe wprowadzają zasadę, że to przyczyna korekty będzie decydowała o momencie dokonania korekty. Korekty spowodowanej błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką należy dokonać wstecznie. Za niewłaściwe należy uznać posłużenie się przez ustawodawcę nieprecyzyjnym pojęciem „oczywistej omyłki”. Wydaje się, iż powyższe kryterium będzie przedmiotem sporów między podatnikami a organami podatkowymi. Nie każda pomyłka ma bowiem charakter oczywisty. Zastosowana przez ustawodawcę technika legislacyjna może wywołać również wątpliwości co do momentu dokonania korekty o charakterze nie oczywistym, wywołanej np. błędną interpretacją przepisów. Brzmienie przepisu może sugerować, że w takiej sytuacji dopuszczalne byłoby dokonanie korekty na bieżąco. Mam jednak wątpliwości czy taka była rzeczywista intencja ustawodawcy. Z przepisu nie wynika wyraźnie czyje oczywiste błędy – podatnika, czy wystawcy faktury – spowodują obowiązek dokonania wstecznej korekty kosztów. O ile w przypadku błędów spowodowanych przez podatnika odpowiedź wydaje się oczywista, o tyle pewne wątpliwości mogą pojawić się w przypadku błędów spowodowanych przez kontrahentów podatnika.

Korekty z przyczyn powstałych w terminie późniejszym, już po dokonaniu transakcji zaliczymy np. zwrot nabytego towaru do dostawcy, udzielenie rabatu, podwyższenie lub obniżenie ceny w wyniku ustaleń stron transakcji, które mają miejsce po transakcji należy dokonać na bieżąco.

Zgodnie z nowymi przepisami jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Przepisów nie stosuje się, jeżeli korekta dotyczy przychodu związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.

Jeżeli korekta następuje po likwidacji pozarolniczej działalności gospodarczej, likwidacji działów specjalnych produkcji rolnej albo zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub zmianie zasad ustalania dochodu w odniesieniu do działów specjalnych produkcji rolnej, zmniejszenia lub zwiększenia przychodów dokonuje się w ostatnim okresie rozliczeniowym przed likwidacją pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, zmianą formy opodatkowania lub zmianą zasad ustalania dochodu w odniesieniu do działów specjalnych produkcji rolnej.

Analogiczne zasady będą obowiązywały w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów oraz odpisów amortyzacyjnych.

Autor:
Tomasz Strzałkowski
Doradca podatkowy
T. +48 22 438 45 45
M. tstrzalkowski@chwp.kz

Kompleksowe kontrole UOKiK u przedsiębiorców w roku 2016

kompleksowe_kontrole_uokik_w_2016

W związku z upływem ponad roku obowiązywania ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta Prezes UOKiK oficjalnie zapowiedział przeprowadzenie kompleksowych kontroli u przedsiębiorców w zakresie przestrzegania przez nich praw konsumentów.

Ustawa o prawach konsumenta weszła w życie w dniu 25 grudnia 2015 roku. Istotnie zmieniła ona przede wszystkim zasady zakupów przez Internet oraz poza lokalem przedsiębiorstwa. Przez dotychczasowy rok jej obowiązywania, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów („Prezes UOKiK”) otrzymywał zgłoszenia od konsumentów, którzy zarzucali przedsiębiorcom nieprzestrzeganie ich praw.

Z otrzymanych zgłoszeń wynika, że głównymi ”grzechami” przedsiębiorców są (i) nieprzestrzeganie prawidłowej procedury rozpatrywania reklamacji, (ii) nieprzestrzeganie wymogu uzyskania od konsumenta wyraźnej zgody na wszelkie dodatkowe płatności, (iii) nie informowania o wzorze formularza umożliwiającego odstąpienie od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorcy, (iv) nieprzyznawania konsumentom prawa zwrotu towaru przecenionego, (v) braku zwrotów kosztów przesyłki zwróconych towarów, a także (vi) zakreślenie tylko 10 dniowego terminu na odstąpienie od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorcy.

Sankcje wobec przedsiębiorcy za nieprzestrzeganie ustawy

Konsekwencje niestosowania lub niepoprawnego stosowania przepisów ustawy o prawach konsumenta mogą narazić przedsiębiorcę na karę finansową w wysokości do 10 % obrotu.

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji, w tym o audycie pod kątem zgodności działań przedsiębiorców z ustawą o prawach konsumenta, prosimy o kontakt z autorem.

Autor:
Marcin Paczewski
Radca prawny, Szef Departamentu Prawa Konkurencji i Antymonopolowego w Kancelarii Chałas i Wspólnicy
T. +48 22 438 45 45
M. mpaczewski@chwp.kz

Posted in Bez kategorii

Więcej uprawnień dla pracodawców w Kazachstanie

wiecej_uprawnien_dla_pracodawcow_w_kazachstanie

Jednym z głównych aktów prawnych, które uległy zmianie w Kazachstanie, jest Kodeks Pracy. W odróżnieniu od Kodeksu z 2007 roku, który był skierowany głównie na na ochronę praw pracowników, nowe przepisy znacząco poszerzył zakres praw i zmniejszył zakres obowiązków pracodawców.

Najważniejsze zmiany w Kodeksie Pracy dotyczą podstaw do rozwiązania umowy o pracę przez pracodawcę, tj.:

  • pogorszenie sytuacji gospodarczej firmy z wypłatą kompensacji w postaci 1 miesięcznego wynagrodzenia,
  • nieobecność pracownika w miejscu pracy dłużej niż miesiąc z niewiadomych pracodawcy powodów.

Ustawodawca przewidział częściowe udzielenie urlopu wypoczynkowego, przy czym jedna z takich części nie może być mniejsza niż dwa tygodnie. Minimalny okres urlopu wypoczynkowego nadal wynosi 24 dni.

Obniżono wielkość wypłat za pracę w dni wolne od pracy i święta z poziomu dwukrotnego do półtorakrotnego. Wprowadzono obowiązek pracodawcy w zakresie ubezpieczenia pracowników od następstw nieszczęśliwych wypadków, zamiast ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pracodawcy.

Ponadto wykluczono ograniczenie czasowe na skierowanie pracownika do innej pracy w przypadku przestoju. Wcześniej okres ten wynosił 1 miesiąc, obecnie okres skierowania może być dowolny. Umowa pracy może być uzupełniona rozdziałem o niekonkurencji, w którym pracodawca może ograniczyć pracę i inne działania pracownika w interesie konkurentów pracodawcy.

W pozostałości Kodeks pracy przeszedł jedynie niewielkie zmiany.

Autor:
Aleksander Voronin
Prawnik
T. +7 (727) 244 04 60
M. avoronin@chwp.kz