Zabezpieczenie podatkowe

Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe może być zabezpieczone, co do zasady, przed terminem płatności podatku, w sytuacji gdy zachodzi uzasadniona obawa, że nie zostanie ono wykonane (art. 33 § 1). Zgodnie z § 2 tego artykułu zabezpieczenia można dokonać również w toku postępowania podatkowego lub kontroli skarbowej, jeszcze przed wydaniem decyzji zarówno ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, jak i określającej wysokość tego zobowiązania, czy też określającej wysokość zwrotu podatku – a zatem jeszcze przed powstaniem zobowiązania podatkowego. W tym ostatnim przypadku podstawową przesłanką dopuszczalności zabezpieczenia jest prawdopodobieństwo niewykonania tego zobowiązania.

W kontekście art. 33 § 4 Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na podstawie posiadanych danych co do wysokości podstawy opodatkowania, określa w decyzji o zabezpieczeniu:

(a) przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego (jeżeli zabezpieczenie następuje przed wydaniem decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego lub

(b) przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego oraz kwotę odsetek za zwłokę należnych od tego zobowiązania na dzień wydania decyzji o zabezpieczeniu (jeżeli zabezpieczenie następuje przed wydaniem decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego).

Samo zabezpieczenie następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji lub w jednej ze wskazanych w art. 33d form, tj. w formie gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, poręczenia banku, weksla z poręczeniem wekslowym banku, czeku potwierdzonego przez krajowy bank wystawcy czeku, zastawu rejestrowego na prawach z papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub NBP lub w formie depozytu w gotówce.