1 stycznia 2007 r. wejdzie w życie ustawa z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. [Dz. U. Nr 2006.217.1589]. Wśród wprowadzonych przez przedmiotową ustawę zmian w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych na uwagę zasługuje przede wszystkim zastosowanie nowej definicji kosztów podatkowych, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów będą koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 CIT. Do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzono również definicję małego podatnika, wedle której małym podatnikiem jest podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro. Przedmiotowa ustawa wprowadza również nowe rozwiązanie polegające na możliwości zastosowania metody jednorazowej amortyzacji w pierwszym roku podatkowym. Z takiego sposobu amortyzacji skorzystać będą mogli podatnicy rozpoczynający działalność oraz mali podatnicy. Będą oni mogli dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie nowelizacja uchyliła regulacje przewidujące 30% odpis amortyzacyjny od fabrycznie nowych środków trwałych. Warto także zaznaczyć, iż ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych zrezygnowano z dotychczas obowiązującego rozróżnienia reklamy publicznej i niepublicznej. Zlikwidowany został bowiem limit wydatków na reklamę niepubliczną zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Tym samym wydatki na reklamę zaliczane będą do kosztów podatkowych w pełnej wysokości, niezależnie od charakteru reklamy. Z kolei wydatki na reprezentację nie będą stanowić kosztu podatkowego.