Podatnicy mają możliwość wyboru metody rozliczania różnic kursowych dla celów podatkowych. Mogą to robić w oparciu o przepisy ustaw o podatku dochodowym lub też na podstawie ustawy o rachunkowości. W przypadku zmiany metody należy złożyć stosowne zawiadomienie do naczelnika właściwego urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, tj. w większości przypadków do 30 stycznia danego roku podatkowego. W przypadku podatników rozpoczynających działalność o wyborze metody rachunkowej należy zawiadomić w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia.
Przepisy podatkowe przewidują uwzględnianie dla celów podatkowych jedynie tzw. zrealizowanych różnić kursowych – od osiąganych przychodów i ponoszonych kosztów, własnych środków, kredytów i pożyczek w walutach obcych. Metoda bilansowa (rachunkowa) przewiduje dodatkowo możliwość lub konieczność zaliczania do kosztów lub przychodów podatkowych tzw. różnic kursowych niezrealizowanych, wynikających w szczególności z wyceny składników aktywów i pasywów oraz pozycji pozabilansowych wyrażonych w walucie obcej. W celu dokonania wyboru korzystnej dla danego podatnika metody ustalania różnic kursowych należy przeanalizować strukturę jego aktywów, źródło ich finansowania oraz wieloletnią prognozę kursów wymiany walut. W przypadku bowiem wyboru metody rachunkowej podatnicy muszą stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda. Po stronie korzyści ze stosowania przepisów ustawy o rachunkowości dla celów ustalania podatkowych różnic kursowych należy wskazać zmniejszenie nakładu administracyjnego przy obliczaniu podstawy opodatkowania. Nie dokonuje się wówczas korekt dla celów podatkowych różnic kursowych ujętych w księgach rachunkowych. Tym samym nie mają one wpływu na wysokość podatku odroczonego. Jako zwiększenie obowiązków w związku z wyborem bilansowej metody rozliczania różnic kursowych należy uwzględnić fakt, iż podatnicy wybierający tą metodę są zobowiązani do corocznego badania sprawozdań przez biegłego rewidenta.