W obecnym stanie prawnym o miejscu świadczenia, a zatem opodatkowania większości usług świadczonych na rzecz podatników, rozstrzyga, co do zasady, miejsce siedziby lub stałe miejsce zamieszkania. Ta zasada ogólna zamyka możliwości wyboru miejsca świadczenia, jakie istniały w poprzednim stanie prawnym, w szczególności jeśli chodzi o usługi wewnątrz wspólnotowego transportu towarów oraz usług z tym transportem związanych, jak np. załadunek, przeładunek itp. Jeżeli nabywca podał dla tej czynności numer rejestracji dla celów VAT świadczącemu usługę, usługa była opodatkowana w państwie, które wydało ten numer. W obecnym stanie prawnym takich możliwości nie ma. Zatem usługa powinna być opodatkowana zgodnie z przytoczoną zasadą ogólną. Od zasady tej są jednak pewne wyjątki, w szczególności jeżeli usługa jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, miejscem opodatkowania jest właśnie to stałe miejsce prowadzenia działalności, mimo że siedziba danego podatnika może znajdować się w zupełnie innym państwie. Stałe miejsce prowadzenia działalności wyróżniać musi istnienie trwałego czynnika ludzkiego oraz technicznego, pozwalającego zarówno na świadczenie usług, jak i ich odbiór. Tę definicję przytacza projekt zmian rozporządzenia 1777/2005. Nie ma już znaczenia podanie numeru rejestracji dla celów VAT, tylko miejsce faktycznej konsumpcji usługi. Zmiany przepisów idą w kierunku urealnienia miejsca opodatkowania z punktu widzenia wykorzystania nabytej usługi. Podatnicy posługujący się różnymi numerami rejestracji dla celów VAT powinni zwracać uwagę na ten aspekt, aby uniknąć problemów z odliczeniem podatku naliczonego, który może nie być związany z działalnością opodatkowaną w siedzibie albo w danym miejscu prowadzenia działalności.