Podatnicy posiadający rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym mogą do 20 lutego zdecydować o wyborze uproszczonej formy wpłacania zaliczek w 2012 r. Taka forma opłacania zaliczek może być korzystna w określonych sytuacjach, ponieważ prowadzi do odroczenia opodatkowania części dochodu oraz eliminuje ryzyko błędnego ustalenia zaliczek w trakcie roku podatkowego.
Ustawa o CIT daje podatnikom możliwość wpłacania zaliczek miesięcznych w danym roku podatkowym w uproszczonej formie. Jest to alternatywny sposób ustalania zaliczek do uiszczania zaliczek od faktycznie osiągniętego dochodu, tj. w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. Uproszczona forma wpłacania zaliczek prowadzi do ustalenia wysokość miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym, złożonym przez podatnika w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Tym samym podstawą obliczenia wysokości zaliczek uproszczonych na 2012 rok będzie dochód podatkowy i podatek należny wykazany w zeznaniu podatkowym za 2010 r. (zeznanie złożone przez podatnika w roku poprzedzającym rok podatkowy, czyli w 2011 r.). Z formalnego punktu widzenia skorzystanie z uproszczonej formy zapłaty zaliczek możliwe jest po uprzednim zawiadomieniu naczelnika właściwego urzędu skarbowego. Zawiadomienia tego należy dokonać w terminie wpłaty pierwszej zaliczki za dany rok podatkowy, tj. zasadniczo do 20 lutego danego roku. Metodę tę należy stosować w całym roku podatkowym. Korzyści podatkowe stosowania uproszczonej formy wpłacania zaliczek sprowadzają się do odroczenia terminu zapłaty części podatku od dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym do dnia 31 marca (osoby prawne) względnie 30 kwietnia (osoby fizyczne) kolejnego roku. Korzyści te wystąpią w przypadku, jeżeli rzeczywisty dochód podatkowy w roku, w którym zaliczki uiszczane są w sposób uproszczony, będzie wyższy niż dochód, w oparciu o który kalkulowana jest wysokość tych zaliczek. W przypadku istotnych różnic podatnik odnosi korzyści odsetkowe oraz zwiększa swoją płynność finansową. Dodatkowo eliminowane jest ryzyko powstania zaległości podatkowej w trakcie roku podatkowego oraz zmniejsza się nakład pracy związany z comiesięcznym ustalaniem podstawy opodatkowania.