Działania marketingowe mają na celu zachęcenie do zakupu określonych produktów lub usług. Prawo podatkowe wspiera takie akcje, zwalniając je z obowiązku opodatkowania i przeprowadzenia złożonej procedury rozliczania tych czynności – w praktyce główną korzyścią jest tu brak obowiązku sporządzania informacji PIT-8C i prowadzenia wewnętrznej ewidencji związanej z tą powinnością.
Powyższe stanowi pozytywną konsekwencję obowiązywania art. 21 ust. 1 pkt. 68a PIT. Mocą wskazanej regulacji zwolnieniem z podatku objęto świadczenia uzyskane od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą. Ustawa nie wprowadza jakichkolwiek ograniczeń co do charakteru przekazywanego świadczenia. Przywołana preferencja dotyczy więc wszelkiego rodzaju upominków, gadżetów, a nawet – ustawa bowiem tego nie wyklucza – kwot pieniężnych. Istnienie przedmiotowego zwolnienia stanowi niezbędną konsekwencję istniejących i akceptowalnych form promocji podmiotów gospodarczych, głównie wśród konsumentów. Wydaje się, iż przedmiotowa preferencja istotna jest nie tylko dla osób otrzymujących daną korzyść –
w wielu przypadkach upominek, którego wręczenie stanowi najczęstszą formę działań marketingowych, nie przedstawia realnej wartości – bowiem istniejące rozwiązanie korzystnie wpływa także na spektrum możliwych do wykorzystania przez przedsiębiorców działań marketingowych. W braku regulacji odpowiadającej normie zawartej w art. 21 ust. 1 pkt. 68a PIT, a zatem przy obowiązującej konieczności opodatkowania otrzymanych gratisów, podejmowane przez przedsiębiorców akcje promocyjne straciłyby na efektywności. Nie leży bowiem w interesie konsumenta przyjmowanie świadczeń, po które niejednokrotnie nie sięgnąłby z własnej inicjatywy, a które skutkują obowiązkiem zapłaty podatku. Panujące realia powodują zatem, iż korzyść z analizowanej regulacji jest zatem dla obu stron: świadczeniodawcy oraz świadczeniobiorcy, obopólna, jeśli nie – w świetle tego, co zostało podniesione – przeważająca dla strony podejmującej czynności promocyjne.
Mając więc na uwadze cały kontekst obowiązywania zwolnienia regulowanego przez art. 21 ust. 1 pkt 68a PIT, pozytywnie ocenić należy przyjęte zmiany rozszerzające zakres stosowania przedmiotowej preferencji. Otóż nowelizacją PIT z dnia 18 marca 2010 r. podwyższono wartość jednorazowych świadczeń objętych zwolnieniem do 200 zł, w miejsce poprzednio obowiązujących 100 zł, jednocześnie wstecznie rozciągając skuteczność tego przywileju na przychody osiągnięte od początku roku 2010 r. Modyfikacja art. 21 ust. 1 pkt. 68a PIT rozszerza korzyści płynące z obowiązywania analizowanego zwolnienia. Próg 200 zł umożliwia sięgnięcie po bardziej wyszukane lub pożądane dla odbiorców świadczenia, co dla przedsiębiorców oznacza rozbudowaną paletę działań autopromocyjnych, zaś dla konsumentów stanowi okazję otrzymania wolnego od podatku atrakcyjnego beneficjum.
Reasumując, nowelizacja PIT w zakresie świadczeń związanych z promocją i reklamą to rozwiązanie, które na pozór symboliczne, w praktyce stanowić może atrakcyjne narzędzie w polityce marketingowej przedsiębiorstw. To z kolei przekłada się na korzyści osób, do których trafić mają tego rodzaju działania. W konsekwencji zaś przedmiotowa zmiana wskazuje na racjonalną politykę państwa, stanowiącą przejaw zachowania rozsądnego balansu pomiędzy koniecznością zapewnienia wpływów do budżetu, a stworzeniem warunków dla swobodnego funkcjonowania przedsiębiorców oraz konsumentów.