„Pracodawca naraża się na zapłatę zadośćuczynienia, jeśli zatrudniony podczas pełnienia obowiązków zarazi się groźnym wirusem. Ponosi on bowiem cywilnoprawną odpowiedzialność za przykre następstwa choroby zawodowej, jaka dotknęła pracownika” – orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 5 grudnia 2006 r. (II PK 102/2006). Pielęgniarka w jednym ze szpitali zaraziła się wirusem HCV typu C, który dokonał spustoszenia jej organizmu i spowodował częściową niezdolność do pracy w związku ze stwierdzoną chorobą zawodową. Sąd potwierdził związek przyczynowy pomiędzy pracą pielęgniarki i chorobą, mimo, że nie wykryto jednoznacznie okoliczności zainfekowania i przyznał pracownicy 150 tys. zł zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Sąd zaznaczył, iż przy ustalaniu „odpowiedniej” kwoty należy się kierować nasileniem cierpień, długotrwałością choroby, rozmiarem kalectwa oraz konsekwencjami uszczerbku na zdrowiu w dziedzinie życia osobistego i społecznego. Wskazał również, iż od ogólnej puli zadośćuczynienia w danej sprawie, należy odjąć wcześniej zasądzone jednorazowe odszkodowanie.