Jak liczyć wartość celną komputerów z oprogramowaniem

Aby ustalić wartość celną komputerów, przedsiębiorca musi do ich wartości transakcyjnej dodać wartość oprogramowania (zawierającego przynajmniej jeden system operacyjny), jeżeli nie została ona wliczona do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za te komputery – uznał Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 16 listopada 2006 r. (C-306/04). Wyrok ETS zapadł w sprawie Compaq Computer International Corporation (CCIC) na tle sporu między spółką prawa holenderskiego, będącą oddziałem Compaq Computer Corporation (CCC) z siedzibą w USA, a holenderskimi organami celnymi. Laptopy, wyposażone już w oprogramowanie, CCC kupiła na Tajwanie, a następnie sprzedała CCIC. Deklarując komputery do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie, CCIC podała wartość celną uwzględniającą cenę sprzedaży uzgodnioną między CCC i tajwańskimi producentami. Pominęła natomiast wartość systemów operacyjnych kupionych przez CCC od Microsoft Corporation i zainstalowanych na tych laptopach. Holenderscy celnicy uznali, że do wartości celnej samych komputerów należy doliczyć wartość zainstalowanego na nich oprogramowania. Na podstawie art. 32 ust. 1 lit. b Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992 r., ustanawiającego wspólnotowy kodeks Celny /w skrócie w.k.c./, aby przy przywozie komputerów wyposażonych w oprogramowanie obejmujące jeden lub kilka systemów operacyjnych ustalić ich wartość celną, należy do wartości transakcyjnej komputerów dodać wartość tego oprogramowania. Taki obowiązek powstaje wtedy, gdy do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za te komputery nie wliczono wartości oprogramowania. Trybunał przypomniał, że w rozumieniu art. 29 ust. 1 w.k.c. wartością celną przywożonych towarów jest wartość transakcyjna, czyli cena faktycznie zapłacona lub należna za towary wtedy, gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty. Jeżeli jest to konieczne, cenę tę ustala się na podstawie odpowiednich przepisów w.k.c. Komputery były przedmiotem dwóch następujących po sobie transakcji: między producentami tajwańskimi a CCC oraz między CCC a CCIC. Jako wartość celną komputerów CCC zgłosiła wartość transakcyjną pierwszej sprzedaży, w której CCC kupiła je od producentów z Tajwanu. Wartość celna musi jednak odzwierciedlać faktyczną wartość ekonomiczną przywożonego towaru, dlatego powinna uwzględniać wszystkie elementy tego towaru, które przedstawiają wartość ekonomiczną. Sąd zwrócił uwagę, że koszty nabycia oprogramowania jako dobra niematerialnego, które zostało połączone z towarem, powinny być uznane za część zapłaconej lub należnej ceny, a tym samym za część wartości transakcyjnej towaru.

Sąd nie podzielił argumentacji spółki wskazując, że nie ma podstaw, aby zastosować przepisy dotyczące wartości celnej nośników informacji, tj. art. 34 w.k.c. oraz art. 167 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z 2 lipca 1993 r., ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia nr 2913/92, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1762/95 z 19 lipca 1995 r. (rozporządzenie wykonawcze) z dwóch powodów:

1) po pierwsze, komputery nie mogą zostać uznane za nośniki informacji umożliwiające transport oprogramowania, bo ich główną funkcją jest przetwarzanie danych,

2) po drugie, zawierają one elementy, które wykluczają uznanie ich za nośniki informacji w rozumieniu art. 167 rozporządzenia wykonawczego. ETS uznał więc, że w rozpatrywanej sprawie istnieją przesłanki, by wartość celną skorygować na podstawie art. 32 ust. 1 lit. b w.k.c.