Jak chronić znak towarowy w Unii Europejskiej?

Wspólnotowy znak towarowy można uzyskać poprzez rejestrację w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w hiszpańskiej miejscowości Alicante. Zgłoszenia można dokonać bezpośrednio w Alicante albo w centralnym urzędzie ds. ochrony własności przemysłowej w danym Państwie Członkowskim lub w Urzędzie Własności Intelektualnej Państw Beneluksu. Od 1 października 2004 r. ochronę w całej UE można również uzyskać, wyznaczając ją w systemie międzynarodowym, bowiem Wspólnota Europejska przystąpiła do Protokołu do Porozumienia Madryckiego o międzynarodowej ochronie znaków. W ten sposób doszło do połączenia systemu międzynarodowej rejestracji znaków towarowych z systemem wspólnotowego znaku towarowego.

Ochronę uzyskuje się na dziesięć lat z możliwością przedłużenia na dalsze okresy dziesięcioletnie. Rejestrując znak w urzędzie w Alicante, uzyskuje się znaczne obniżenie kosztów w porównaniu z łącznymi kosztami, jakie należałoby ponieść w przypadku ubiegania się o krajowe rejestracje. Koszty te wynoszą 1050 euro lub 900 euro w przypadku zgłoszenia przez Internet (za 3 klasy towarowe). Jeśli przedsiębiorca chciałby sprawdzić, czy w jakimś kraju UE nie został zarejestrowany znak podobny do jego znaku, może wykupić opcjonalne raporty z wyszukiwań krajowych, ich koszt to 132 euro. Opłata za rejestrację znaku została zniesiona. Właściciel wspólnotowego znaku towarowego
Właścicielem wspólnotowego znaku towarowego może być każda osoba fizyczna lub prawna, łącznie z podmiotami prawa publicznego. Ochronę swojego znaku towarowego mogą uzyskać również podmioty spoza UE. Co do zasady od żadnej osoby nie można wymagać posiadania pełnomocnika w postępowaniu przed Urzędem. Jednak osoby fizyczne lub prawne, które nie mają stałego miejsca zamieszkania lub głównego miejsca prowadzenia działalności lub rzeczywistego i poważnego przedsiębiorstwa przemysłowego lub handlowego we wspólnocie, muszą być reprezentowane we wszystkich postępowaniach, z wyjątkiem dokonywania zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego.
Osoby fizyczne lub prawne, które mają stałe miejsca zamieszkania lub główne miejsce prowadzenia działalności lub rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwo przemysłowe lub handlowe na obszarze wspólnoty, mogą być reprezentowane przed urzędem przez pracownika. Taki sam skutek w całej UE
Wspólnotowy znak towarowy można zarejestrować, zbyć czy zrzec się praw do niego. Prawa właściciela do danego znaku mogą również wygasnąć bądź zostać unieważnione wskutek decyzji urzędu – a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. Do zalet wspólnotowego znaku towarowego należy między innymi to, że aby utrzymać ochronę na całym terytorium UE wystarczy jego używanie jedynie w odniesieniu do terytorium jednego kraju.
Gdyby okazało się, że nie jest możliwe uzyskanie ochrony danego znaku jako wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie tzw. konwersji, czyli przekształcenia zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego w zgłoszenia krajowe, z zachowaniem tej samej daty zgłoszenia, można ubiegać się o ochronę znaku w tych państwach należących do UE, na terytorium których nie zachodzą ku temu przeszkody.
Jeden system prawny
Zgłoszenia wspólnotowych znaków towarowych dokonuje się na oficjalnym formularzu. W postępowaniu zgłoszeniowym przed urzędem obowiązuje jeden język spośród 27 języków UE. Zgłaszający ma obowiązek wskazania drugiego języka w celu ewentualnego postępowania przed urzędem, wybierając go spośród języków procedury urzędu, którymi są: angielski, francuski, niemiecki, hiszpański i włoski.
Na początku Urząd bada zgłoszenie pod względem formalnym. Obejmuje to przede wszystkim sprawdzenie wykazu towarów i usług oraz tego, czy została uiszczona odpowiednia opłata. Kolejnym etapem jest badanie merytoryczne zgłoszenia. Urząd bada, czy nie występują bezwzględne przesłanki odmowy zgłoszenia. Nie są na przykład rejestrowane znaki towarowe, które pozbawione są jakiegokolwiek odróżniającego charakteru albo znaki towarowe, które składają się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć w obrocie do oznaczania rodzaju, jakości, ilości, przeznaczenia, wartości, pochodzenia geograficznego lub czasu produkcji towaru lub świadczenia usługi, lub innych właściwości towarów lub usług. W przypadku, gdy znak towarowy nie kwalifikuje się do rejestracji w odniesieniu do niektórych lub wszystkich towarów lub usług objętych zgłoszeniem wspólnotowego znaku towarowego, zgłoszenie odrzuca się w odniesieniu do tych towarów lub usług. Każda osoba fizyczna lub prawna oraz każda grupa lub organ reprezentujący wytwórców, producentów, usługodawców, handlowców lub konsumentów może, po opublikowaniu zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, złożyć do urzędu uwagi na piśmie, wyjaśniając dlaczego znak towarowy nie może być zarejestrowany z urzędu. W okresie trzech miesięcy od daty publikacji może być wniesiony sprzeciw wobec rejestracji znaku towarowego wspólnoty przez właścicieli wcześniejszych podobnych znaków towarowych. Na żądanie zgłaszającego właściciel wcześniejszego znaku towarowego, który wniósł sprzeciw, powinien dostarczyć dowód, że w okresie pięciu lat poprzedzających publikację zgłoszenia, jego znak był używany na terenie UE w sposób rzeczywisty w stosunku do towarów lub usług objętych rejestracją. Od każdej decyzji ekspertów, Wydziałów Sprzeciwów, Wydziałów Administracji Znaków Towarowych i Prawnych oraz Wydziałów Unieważnień strona postępowania może, w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia decyzji, której odwołanie dotyczy, złożyć odwołanie do Izby Odwoławczej. Na decyzje Izb Odwoławczych w sprawie odwołań mogą być wnoszone skargi do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z siedzibą w Luksemburgu w terminie dwóch miesięcy od doręczenia decyzji Izby.